بهینه‌سازی میزان کاهش زمان سفر از طریق طرح پرش-توقف در خطوط قطار شهری (مطالعه موردی: خط2 متروی تهران)

شرایط ترافیکی امروز به ویژه در کلان‌شهرها، گسترش حمل‌ونقل همگانی را بهترین راهکار تلقی می‌کند و باید مردم را به استفاده از آن ترغیب نمود. این مهم نیازمند کاهش زمان سفر توسط حمل و نقل همگانی نسبت به زمان سفر توسط وسایل نقلیه شخصی می‌باشد. حمل و نقل ریلی یکی از شیوه‌های مهم حمل‌ونقل همگانی درون‌شهری می‌باشد که بخش مهمی از زمان سفر را تشکیل می‌دهد. طرح پرش-توقف یکی از طرح‌های سرعت‌بخشی به سیستم‌های قطار شهری می‌باشد که پس از بررسی و در صورت به صرفه بودن با کمترین هزینه‌ی زیرساختی قابلیت اجرایی خواهد داشت. بدین صورت که قطارهای حاضر در خط مورد نظر به دو نوع A و B و ایستگاه‌ها نیز بر اساس حجم عبوری مسافرین به سه نوع A، B و AB تقسیم می‌شوند. هر نوع قطار علاوه بر توقف در ایستگاه‌های هم‌نام خود، در ایستگاه‌های AB نیز توقف خواهد داشت و از روی سایر ایستگاه‌ها پرش خواهد نمود. در این پژوهش سعی شده است شیوه‌ی اجرایی طرح پرش-توقف به نحوی تعیین شود تا زمان سفر بهینه گردد. لذا برنامه‌ای نوشته و ارائه شده است تا در خطوط مترو پس از ورود اطلاعات مربوطه، بهترین شیوه‌ی اجرایی این طرح پیشنهاد شود. هم‌چنین مطالعه موردی در خط2متروی تهران انجام گرفته و در نهایت بهترین شیوه‌ی اجرای این طرح پیشنهاد شده است.